Tetrasiklin

Chase Phpızer ve arkadaşları tarafından Amerika’da 1950 yıllarında bulundu. C22H24N2O92H2O olan formülünü 1952’de Woordward keşfetti. Kimyevî yapısı bakımından sarı renkte bir sodium tuzudur. Alkol aseton ve propıleglıkolde çözünür. pH’sı 2 ilâ 5 arasındadır. 185°C sıcaklıkta bozunur.

Etki ettiği mikrobik saha bir hayli geniştir. Bunun içinde Gram (+) bacteriler, Gram (-) bakteriler, Riketsialar, Clamidialar, mikroplazmalar, amipler yer alır. Tetrasiklinler kendi kendine hassas olan bu mikroorganizmaların protein sentezlerini engelleyerek etkilerini gösterirler. Etki şiddeti farklı olan 6 çeşit tetrasiklin tipi mevcuttur. Tetrasiklinler, karaciğer tarafından kandan alınarak konsantre edilip safra yoluyla barsağa atılırlar. Buradan tekrar emilerek kana geçer ve böbrekler tarafından atılırlar. Tetrasiklinler süt, süt ürünleri, kalsiyum, magnezyum, alüminyum hidroksitle birlikte alındıklarında emilimleri bozulur.

Kullanım süreleri dolduktan sonra alınmaları halinde vücutta zehirlenme belirtilerine yol açarlar. Tetrasikline hassas âmillerce meydana gelen hastalıkların tedâvisinde hekim tavsiyelerinin ışığı altında yetişkinde günde 2-3 gr 4 doza bölünerek eşit zaman aralıklarıyla verilirler. Tetrasiklin kullanımı neticesi bâzı yan ârazlar olabilir. Özellikle bunlar hazım sistemi, cilt, kemik, karaciğer gibi yapılarda kendilerini gösterirler. Fakat, bunlar uygunsuz ve uzun süre kullanımlar neticesi meydana gelir. Böbrek fonksiyonu bozuk olan hastalara dikkatli olarak verilmeli, hâmile kadına verilmemesine itina gösterilmelidir.