Timus

Kalbin üstünde göğüs kemiğinin arkasında bulunan bir iç salgı bezi. Yeni doğmuş çocuklarda nispeten büyük bir organdır (11-12 gr). İki, üç yaşına kadar büyümeye devam eder; ağırlığı 36-38 grama kadar çıkar ve büluğ çağına kadar bu durumunu muhâfaza eder. Sonra asıl fonksiyon gören kısım (parankima) azalmaya başlar ve yerini gittikçe çoğalan yağ dokusu alır.

20-25 yaş arasında parankimayla yağ dokusu arasında ağırlık bakımından nispet aynıdır. Bundan sonra parankimanın azalması daha hızlı seyreder ve sonunda tamâmiyle kaybolur. Fakat timus artıkları şekillerini aşağı yukarı her zaman muhâfaza eder. Normal fizyolojik gerileme dışında, uzun süren beslenme yetersizliğiyle bâzı mikrobik hastalıklar da timus parankimasının erken kaybolmasına sebep olabilir. Timus göğüs bitiminde, akciğerlerin arasında ve önünde, sternum kemiğinin (îmân tahtası) hemen arkasında bulunur. Timus, çocuklarda şekil ve büyüklük bakımından farklı iki parçadan (lob) ibârettir.

Rengi kırmızımtrak-gri, yaş ilerledikçe yağ dokusunun artmasına bağlı olarak sarımtrak-gri renk alır. Timusun fonksiyonları yaşlandıkça kaybolur. Timus gelişme çağında lenfatik sistemin normal gelişmesi ve bağışıklık maddelerinin, yâni antikorların normal teşekkülü için lüzumlu bir organdır. Son zamanlarda timus, immünolojik güce sâhip hücrelerin olgunlaştığı ilk merkez (primer lenfatik organ) olarak kabul edilmektedir.

Timus dışı kaynaklardan kan yoluyla devamlı timusa gelen genç hücreler (T-lenfositler) burada çoğalırlar, olgunlaşırlar. Sonra genel dolaşıma katılırlar. Şimdiye kadar timusun özel bir hormonu tespit edilememiştir. Büyümeyi, özellikle kemiklerin gelişmesini hızlandırdığı; mikrobik hastalıklara karşı direnci (immünite), savaş kuvvetini arttırdığı ve antitoksin (vücûda giren zehirli maddelere karşı vücutta sentezlenen madde) meydana gelmesinde rol oynadığı kabul edilmektedir.